
Angst om opnieuw vast te lopen in je werk ?
ervaar je onrust en spanning in je lichaam?
.
Van minder denken naar meer voelen
en weer lekker in je vel.
Ben jij die hoogopgeleide vrouwelijke professional, die tijdens vorige periodes te maken heeft gehad met uitval door hoge werkdruk, stress, burnout of overspannenheid?
En ben je nu tot je grote frustatie opnieuw vastgelopen?
Je herkent dit van een eerdere periode van burnout / overspannenheid.
Ondanks dat je toen meerdere psychologen of coaches hebt geraadpleegd. En waardevolle inzichten over jezelf hebt opgedaan. Je hebt jezelf beter leren kennen. En hoewel het geen gemakkelijke tijd was, heb je veel geleerd, en veel kennis opgedaan.
Je bent eruit gekomen. En je had je voorgenomen dit gebeurt me nooit meer!!
Maar nu, tot je frustratie, merk je dat diezelfde symptomen weer opkomen.
Zoals spanning, en onrust in het lichaam, de gejaagdheid, minder kunnen genieten, en de vermoeidheid. Die stapelen zich wéér op.
De tools die je destijds hebt gekregen, probeer je toe te passen, maar ze voelen niet meer toereikend. Je past ze toe, ze bieden enigszins verlichting, maar raken de kern niet. Het lijkt alsof je vastzit in een vicieuze cirkel.
Je kan er niet meer omheen, je loopt weer vast:
- Op weg naar huis realiseer je je ineens hoe de dag voorbij is gevlogen. Pas nu merk je hoe je maag knort – je hebt weer niet geluncht. De hele dag ben je doorgegaan, zonder stil te staan, terwijl je jezelf nog zo had voorgenomen om regelmatig pauze te nemen. Maar dat is niet gelukt. Nu je in de auto zit, of misschien net thuis op een stoel ploft, voel je het pas echt. Die onrust in je lichaam. Die gejaagdheid die je eerder niet had opgemerkt. Het overvalt je, en je schrikt. Dit was toch precies wat je niet meer wilde, na die vorige periode van vastgelopen zijn? Hoe is het weer zover gekomen?
- Je loopt de vergadering uit. Pfff… Die ene collega. Het lijkt wel alsof hij je steeds meer op de zenuwen werkt. De laatste tijd valt het je vaker op, en het voelt alsof het erger wordt. Terwijl je daarover nadenkt, herken je dit gevoel. Het brengt je terug naar een aantal jaar geleden, vlak voordat je uitviel door een burnout / overspannenheid. Het is alsof bij het minste of geringste iets in jou wordt aangeraakt. Je voelt hoe je meteen getriggerd wordt, alsof je er te dicht op zit. Het maakt je onrustig. Wat is er aan de hand? En waarom gebeurt dit juist nu weer?
- Je herkent het meteen. Dit gevoel brengt je terug naar jaren geleden, toen je ook uitviel. En eerlijk? Je wilt er niet eens aan denken, want dat wil je nooit meer meemaken. Die donkere periode van burnout, overspannen zijn zonder dat je het zelf doorhad... Dat was iets wat je achter je wilde laten. Gelukkig ben je nu al een stap verder. Je merkt de signalen wel op, al is het soms wat later dan je zou willen. Toch zie je dezelfde patronen weer de kop opsteken: pleasen, perfectionisme, dat onwrikbare verantwoordelijkheidsgevoel, altijd hard w en maar doorgaan, en je best doen. Het zijn precies die valkuilen die je toen in de problemen brachten. En nu zie je jezelf er weer in vastlopen. Het voelt alsof je niet weet hoe je dit moet stoppen. Die gedachte maakt je onrustig, want je weet ook wat er kan gebeuren als je niet ingrijpt. Ondanks alle tools en lessen die je uit het verleden hebt meegenomen, voelt het alsof je weer afstevent op datzelfde punt van toen. En dat is precies wat je niet wilt.
, - Auch... Je hand gaat automatisch naar je nek. Die ene plek waar de spanning zich altijd opbouwt. Daar is het weer. Je voelt de moed in je schoenen zakken. Hoe lang was het ook alweer goed gegaan? Je had zo gehoopt dat je die periode achter je had gelaten, maar nu lijkt het terug. Het brengt je terug naar eerdere momenten, toen deze spanning je ook in zijn greep hield. Je herinnert je de hoofdpijn, dat zware, vermoeide gevoel in je hoofd. En hoe lang het toen duurde voordat je weer hersteld was. Dat besef maakt je onrustig. Wat nu? Hoe zorg je ervoor dat het deze keer anders gaat?
- Je rent van je werk naar huis, onderweg nog snel een paar laatste boodschapjes meenemend. Zodra je de voordeur opent, zie je het meteen: een chaos. Schoenen, jassen en schooltassen liggen kriskras door de gang verspreid. Je zucht diep en loopt richting de woonkamer, waar je kinderen languit op de bank liggen. Voordat je er erg in hebt, snauw je naar hen. Het voelt alsof het vanzelf gaat. Je lontje is kort, en bij binnenkomst wordt dat direct aangewakkerd. In de keuken staat je man, rustig aan het koken. Hij kijkt naar je, observeert hoe je binnenkomt en hoe je beweegt. Later spreekt hij je er voorzichtig op aan. Zijn woorden raken iets, maar op dat moment zie je het zelf nog niet helemaal. Pas later, als de rust wat is teruggekeerd, dringt het tot je door. Je beseft hoe kort aangebonden je de laatste tijd weer bent. Dat opgejaagde gevoel, die onrust in je lichaam—je herkent het, van een paar jaar geleden toen je was uitgevallen.
- Je wordt wakker en voelt al de vermoeidheid. Het is alsof de nachtrust je niet meer oplaadt zoals het zou moeten. Dit gevoel herken je de laatste tijd steeds vaker. Alles lijkt zwaarder, en het genieten gaat je minder makkelijk af. Dat is niet hoe je het gewend was. Er waren tijden dat je juist kon uitkijken naar sociale contacten of afspraken in het weekend. Maar nu? Nu lijken ze vooral een opgave. Je merkt hoe je jezelf er naartoe moet slepen, ook al weet je dat het voor je man belangrijk is. Het is niet alleen je werk dat je energie vraagt; zelfs je vrije tijd voelt als een last. Misschien heb je wel eens gedacht: "Kon ik alles maar even afzeggen en gewoon tijd voor mezelf nemen." Maar dat is makkelijker gedacht dan gedaan. Het roept vragen bij je op. Hoe komt het dat dingen die je vroeger energie gaven, nu zo zwaar voelen? Wat is er veranderd?
“Je voelt de inzichten die je krijgt letterlijk in je lijf, waardoor ze nog meer beklijven.”
Je herkent het direct.
Die onrust, gejaagdheid, vermoeidheid en spanning in je lichaam.
Dit gevoel brengt je terug naar jaren geleden, toen je ook uitviel. En eerlijk? Je wilt er niet eens aan denken, want dat wil je nooit meer meemaken.
Die donkere periode van opnieuw vastlopen, burnout, overspannenheid zijn…zonder dat je het zelf doorhad. Dat was iets wat je achter je wil laten.
Dit altijd zo je best doen, het goed willen doen, dit harde werken, je erg verantwoordelijk voelen, het je veelal richten op de ander. Dit wil je niet meer!
En nu zie je jezelf hier weer in vastlopen. Het voelt alsof je niet meer weet hoe je dit moet stoppen.
Die gedachte maakt je onrustig, want je weet ook wat er kan gebeuren als je niet ingrijpt. Ondanks alle tools en lessen die je uit het verleden hebt meegenomen, voelt het alsof je weer afstevent op datzelfde punt van toen. En dat is precies wat je niet wilt.

Reviews van clienten
Een dankbaar mens hier. Zo waardevol dit!”
Greetje.
M. 34 jaar.
Nienke luisterde goed en maakte dat ik mij gehoord voelde. Ik vond het fijn dat er niet geoordeeld werd of ingevuld werd over wie ik ben of wat ik zou kunnen doen of had moeten doen, maar dat ik dit leerde te voelen en te verwoorden.
Mw. K, 58 jaar
Mw. K. , 41 jaar. , burnout.
M, 52 jaar.
.
Jij mag zijn zoals je bent
om te worden wie je bent
maar nog niet kunt zijn
En je mag het worden op
jouw wijze en in jouw tijd
Dr. Anna Terruwe – grondlegger van de bevestigingsleer.
.
Over Nienke
Haptotherapie vanuit eigen ervaring en diepgaande inzichten
Mijn naam is Nienke Steenhuisen. Als haptotherapeut begeleid ik hoogopgeleide professionals die vastlopen in hun ewerk en leven en verlangen naar meer rust, lekker in je vel zitten, ontspanning en energie. En wat mij uniek maakt, is dat mijn werk ook voortkomt uit mijn eigen levenservaring en persoonlijke groei.
In mijn jongere jaren was ik altijd “bezig”. Zorgen voor anderen, mezelf wegcijferen, en mijn eigen grenzen negeren. Het duurde tot ik helemaal vastliep en door mijn docenten werd geadviseerd een tussenjaar te nemen, voordat ik écht ging luisteren naar de signalen van mijn lichaam. Dat hele proces heeft mijn leven veranderd. Ik leerde mijn patronen herkennen, spanning en emoties voelen, en weer in contact te komen met mezelf.
Nu weet ik hoe waardevol het is om je lichaam écht serieus te nemen.
Het lichaam vertelt zo wat we écht nodig hebben – als we bereid zijn te luisteren. Dit inzicht vormt de basis van mijn werk.
Ik wil jou graag begeleiden om helpen opnieuw verbinding te maken met jezelf, zodat ook jij kunt ervaren dat je er mag zijn, precies zoals je bent.
Wat mij onderscheidt:
- ik voel snel wat nodig is in een sessie en pas mijn aanpak daarop aan.
- Ik combineer diepgang met luchtigheid en humor, waardoor er ruimte ontstaat voor ontspanning en groei.
- dankzij mijn brede kennis en ervaring heb ik verschillende methodes in mijn ‘rugzak’ die ik inzet afhankelijk van jouw behoeften. Ik ben oa. 25 jaar lang fysiotherapeut geweest.
Persoonlijk.
Ik woon met mijn man nabij het prachtige dorp Almen in de Achterhoek en geniet van de rust van het platteland, samen met onze Border collie, Skip. We hebben samen 3 (studerende en uitwonende) kinderen.

Goed Gevoel Bericht
Inschrijven voor het ‘GoedGevoelbericht’
Maandelijks stuur ik mijn nieuwsbrief waarin ook altijd een link komt naar mijn blog blog, en tips voor een goed gevoel