Nienke, wie is zij?

Wie is Nienke?
Ik ben Nienke Steenhuisen, haptotherapeut, getrouwd met een lieve man, en 3 kinderen, jong volwassenen, studerend en genietend van het leven. Daarnaast hebben we een hond, een border collie, Skip, 12 jaar oud.
Sinds november 2022 wonen we nu in de Achterhoek, in het mooie buitengebied van Almen. Niet ver van de dorpjes Vorden, Gorssel en Lochem en het mooie stadje Zutphen.
We hebben langere tijd in Amersfoort gewoond, maar we verlangden naar meer ruimte, de natuur, en rust. Om deze droom waarheid te maken, hebben we een enerverende tijd van zoeken achter de rug. Afwijzing na afwijzing volgden elkaar op. Wegens de overvolle zoekhuizenmarkt.

Toen ik nog als fysiotherapeut werkte.
Lang geleden, ben ik in de fysiotherapie gestart, waar ik 25 jaar in heb gewerkt, met veel plezier. Waar ik van algemeen fysiotherapeut naar meer waar mijn interesse lag, de psychosomatische kant van de fysiotherapie. Zo ben ik in aanraking gekomen met de haptonomie, waar ik destijds ben begonnen met de basisopleiding van 2 jaar. Zo kon ik de haptonomische fenomenen integreren in mijn werk als fysiotherapeut. Niet alleen kijkend naar een onderdeel van het lichaam, maar het totale lijf meenemend. Wat maakt dat deze mens deze klachten heeft? Hoe “beweegt” deze mens?
hoe gaat hij of zij om met deze klacht? Letterlijk en figuurlijk, “Hoe staat deze mens in de wereld?”

De eerste kennismaking met de haptonomie.
Wat heeft dit mij veel gebracht…..de eerste kennismaking met de haptonomie, heeft mij toen zoveel meer bewustwording gebracht. Ik, die dit ook ergens was kwijtgeraakt, althans afgedekt. Dit gevoel
voor mijn lichaam en gevoelens. Het heeft mij geholpen om dit gevoel en mijn gevoelens meer serieus te nemen, meer samen laten werken met mijn denken. Ik, die mij ook wel eens liet leiden door mijn gevoel. En aan de andere kant, er ook een terughoudende beweging was omtrent kwetsbaarheid delen , en intimiteit…..Mij weinig bewust was, wat daar voor onderliggende patronen aanwezig waren en hoe dit was ontstaan.
Daarna getrouwd, 3 kinderen gekregen in korte tijd, en ik had mijn handen vol. Toen de jongste naar school ging begon het langzaamaan weer te kriebelen. Wat wil ik? Wat ga ik doen? Er ontstond weer ruimte zowel binnen het gezin als ook in mij. De haptonomie bleef toch trekken.

De volgende stap naar de haptotherapie.
Het pad wat ik nog te gaan had, ging ik vervolgen. Ook al vond ik het heel erg spannend, want waar zou ik mee geconfronteerd worden, zou ik het wel aan kunnen.
Achteraf was t de angst om mijzelf volledig te leren kennen, ook de minder leuke kanten. Het te voelen en bewust te worden. Deze kanten van mijzelf te zien, te voelen, aan te gaan, en te accepteren was een heel proces wat nog steeds doorgaat.
Uiteindelijk de opleiding in 2 gedeelten gedaan, na 2 jaar een adempauze gekregen. Begrensd worden omdat ik het zelf even niet kon, en deze grens niet zelf aan kon geven. Na dit “tussenjaar”, weer zelf de regie kunnen nemen, om nog een jaar even niet verder te gaan met de opleiding.
En tijd nemen en mijzelf gunnend goed te zorgen voor mijzelf, om zodoende ook beter mijn grens te kunnen aangeven.
In 2012, rondde ik mijn haptotherapie af, afsluitend met een scriptie. En einde van dit betreffende jaar werkte ik als fysiotherapeut en haptotherapeut io. in een integraal gezondheidscentrum.
Helaas moest ik vanwege de crisis in de fysiotherapie, helaas daar in uren achteruit.

De start van mijn eigen praktijk voor haptotherapie, Haptonienke.
Maar dat gaf mij wel de kans om mijn praktijk voor haptotherapie opgestart in Amersfoort, met de naam Haptonienke. Inmiddels bestaat mijn praktijk alweer bijna 12 jaar.

En een volgende stap ……naar Almen, en de praktijk in Zutphen
In 2022 zijn we verhuisd naar de Achterhoek, naar Almen, waar ik naast mijn praktijk in Amersfoort, ook ben gestart in Zutphen, op de Laarstraat, in het centrum van Zutphen. En ook deze plek was weer een zoektocht, een pad. Vragen als wat wil ik, wat heb ik nodig, wat voelt goed, en waar wil ik dit? Deze zoektocht naar hoe wil ik mijn praktijk vormgeven?
Het is weer een soort hernieuwde start van mijn praktijk, haptonienke. Wat 11 jaar geleden begon in Amersfoort en nu gestart in de Achterhoek, in Zutphen eo.
Een nieuw startpunt, en weer een nieuw begin. Nu met veel meer ervaring, is ook deze stap weer een nieuwe, spannende stap. Roept het onrust gevoelens op. Durf ik het wel te veranderen het niet meer helemaal bij het oude te laten, en te vernieuwen. Naar dat wat mij blij maakt, waar ik plezier van krijg, wat mij levendig maakt. Vitaal, waar ik van in beweging kom. Deze eerste stap in een nieuwigheid, is ook voor mij weer spannend, en roept veel denken op. Ook weinig beweging, een terughoudendheid, een gevoel van onrust, van twijfel en onzekerheid. Weer kom ik patronen tegen van hard werken, mijn best doen, doorgaan, veel in de actiestand. Herkenbaar en toch weer terugkomend. Bewustwording van dit alles, is weer een ding. het vergt weer tijd om deze beweging te maken naar het lijf, en mijn gevoelens. Om dit toe te laten, erbij te blijven. De overspoeling ligt op de loer, en ik probeer wat afstand te creeeren. Om vandaaruit contact te maken met wat is met de onrust, de neiging, om hiervanweg te gaan en mijzelf weer terug te fluiten om het contact aan te gaan.